Dit gedichtje heb ik geschreven voor alle kinderen die ik langs zie huppelen in mijn werk. Eerst als kleuterleerkracht, bovenbouwleerkracht, middenbouwleerkracht en tegenwoordig als intern begeleider.
Voor alle kinderen die knallen van de energie en nieuwsgierigheid, altijd het naadje van de kous willen weten, geen genoegen nemen met een half antwoord, kunnen ontploffen van onrechtvaardigheid. Voor diezelfde kinderen die ik de volgende dag een traantje zie wegpinken tijdens het voorlezen, de handen voor hun ogen zie doen tijdens een spannend geschiedenisfilmpje. De kinderen die blijven gaan tot het randje en dan thuis echt even moeten bijkomen van alle prikkels. Voor al die kinderen heb ik dit gedicht geschreven.
Zie wie ik ben
Kijk eens goed naar mij
als ik wiebel en friemel,
en giechel en hieper
Zie je mijn ogen stralen
en glimmen van plezier
van al het nieuws dat ik leer?
Luister eens goed naar mij
als ik hotter en stotter,
over mijn woorden stuitel en buitel
Hoor je dat ik niet kan stoppen
met vertellen over al het nieuws
dat ik heb geleerd?
Leef je alsjeblieft goed in in mij
als ik frons en boos doe
Ongeduldig en onmachtig stampvoet
uit oneerlijkheid en frustratie
Met je in discussie ga,
omdat ik zo graag wil leren
Kijk je naar mij
Naar wie ik ben
Kijk je achter mijn gedrag
Zodat ik later kan zien
Wat jij toen zag
