Als hoogsensitief persoon heb je veel te brengen op je werk. Je barst van de mooie talenten. Verantwoordelijkheidsgevoel, verbanden kunnen leggen, het geheel overzien, loyaliteit, nauwkeurigheid, empathie, details opmerken, oog hebben voor het belang voor de groep, creativiteit, oplossend denkvermogen, fantasie en een diepgaande manier van verwerken zijn daar een aantal voorbeelden van.
Je valkuilen zijn daar aan gerelateerd. Afgeleid worden door prikkels, emoties van collega’s oppikken, over je grenzen gaan, te veel hooi op je vork nemen, de lat te hoog leggen, onzeker zijn, moeite met verdelen van werkdruk en prioriteiten leggen, komen jou misschien herkenbaar voor.

Hoe beter jij zicht krijgt op je sensitieve kwaliteiten en valkuilen, hoe meer je de balans kunt vinden in je werk. Je zult merken dat je energie kunt overhouden aan het eind van de dag!

Grenzen aangeven op authentieke wijze

Ga je vaak over je grenzen heen om teleurstelling bij de ander te voorkomen? Welke boodschap geef je de ander door niet duidelijk te zijn over je eigen behoefte?

Door je grenzen aan te geven, geef je ruimte voor je zelf én voor de ander. Door inzicht te hebben in je eigen behoeften, voel je op natuurlijke, authentieke wijze aan waar je grenzen liggen.

Waardevol

Wat waardevol was het om op de Pabo in Breda te vertellen over hooggevoeligheid. Ik heb genoten van de leergierige en open houding van deze studenten. Twee groepen toekomstige leerkrachten die nu op de hoogte zijn van de onderwijsbehoeften van hoogsensitieve kinderen. Daarnaast geïnspireerd zijn hun leerkrachtgedrag in te zetten om deze kinderen een omgeving te bieden waar hun talenten tot uiting kunnen komen.

Zie wie ik ben

Dit gedichtje heb ik geschreven voor alle kinderen die ik langs zie huppelen in mijn werk. Eerst als kleuterleerkracht, bovenbouwleerkracht, middenbouwleerkracht en tegenwoordig als intern begeleider.

Voor alle kinderen die knallen van de energie en nieuwsgierigheid, altijd het naadje van de kous willen weten, geen genoegen nemen met een half antwoord, kunnen ontploffen van onrechtvaardigheid. Voor diezelfde kinderen die ik de volgende dag een traantje zie wegpinken tijdens het voorlezen, de handen voor hun ogen zie doen tijdens een spannend geschiedenisfilmpje. De kinderen die blijven gaan tot het randje en dan thuis echt even moeten bijkomen van alle prikkels. Voor al die kinderen heb ik dit gedicht geschreven.

Zie wie ik ben
Kijk eens goed naar mij
als ik wiebel en friemel,
en giechel en hieper
Zie je mijn ogen stralen
en glimmen van plezier
van al het nieuws dat ik leer?

Luister eens goed naar mij
als ik hotter en stotter,
over mijn woorden stuitel en buitel
Hoor je dat ik niet kan stoppen
met vertellen over al het nieuws
dat ik heb geleerd?

Leef je alsjeblieft goed in in mij
als ik frons en boos doe
Ongeduldig en onmachtig stampvoet
uit oneerlijkheid en frustratie
Met je in discussie ga,
omdat ik zo graag wil leren

Kijk je naar mij
Naar wie ik ben
Kijk je achter mijn gedrag
Zodat ik later kan zien
Wat jij toen zag