Ga je vaak over je grenzen heen om teleurstelling bij de ander te voorkomen? Welke boodschap geef je de ander door niet duidelijk te zijn over je eigen behoefte?
Door je grenzen aan te geven, geef je ruimte voor je zelf én voor de ander. Door inzicht te hebben in je eigen behoeften, voel je op natuurlijke, authentieke wijze aan waar je grenzen liggen.
Wat een mooie ochtend op de Pabo in Breda waar ik een gastcollege mocht geven over hoogsensitiviteit. Er komt een betrokken lichting nieuwe leerkrachten aan die op de hoogte is van de talenten en valkuilen van hoogsensitieve kinderen en hun onderwijsbehoeften 
“Voorkom overprikkeling zodat het hoogsensitieve kind zijn talenten kan laten zien..”
De coachingsruimte is vernoemd naar de oude werkplaats die vroeger in het bijgebouw zat. Er zijn nog wat karakteristieke elementen bewaard gebleven. Ik vind het belangrijk dat er een fijne, gezellige sfeer hangt en de ruimte rust en warmte uitstraalt. Dat er verschillende plekken zijn: ruimte om te praten, een plaats om te werken, een plekje voor mijn quotes-verzameling en ramen om door naar buiten te staren tijdens het reflecteren.
Zodat jij je hier ook thuis voelt..
Kwetsbaar en krachtig. De orchidee als metafoor voor de hoogsensitieve persoon. In de juiste omgeving onder de juiste omstandigheden komt ze prachtig tot bloei.
be delicate- grow strong- become you
Wat waardevol was het om op de Pabo in Breda te vertellen over hooggevoeligheid. Ik heb genoten van de leergierige en open houding van deze studenten. Twee groepen toekomstige leerkrachten die nu op de hoogte zijn van de onderwijsbehoeften van hoogsensitieve kinderen. Daarnaast geïnspireerd zijn hun leerkrachtgedrag in te zetten om deze kinderen een omgeving te bieden waar hun talenten tot uiting kunnen komen.
Het woord “Ooit” zat in mijn hoofd en ging niet meer weg. Ze bleef rondwalsen totdat ik er zelfs ’s nachts van wakker werd. Ooit.. de belofte van uitgekomen dromen. Als je nooit de stap durft te nemen, de sprong durft te wagen, die éne beslissing durft te nemen zal je “Ooit” nooit bereiken.
Het monster van Nooit, zo kijk ik nu naar faalangst. Als de belemmering op de weg naar je dromen. Het stemmetje in je hoofd dat zegt dat het toch niet lukt, het veel te moeilijk is, andere mensen er veel beter in zijn, ze niet op je zitten te wachten.. Dus blijf je veilig op je plek en blijft “Ooit” een droom.
Zelfvertrouwen, een sterk zelfbeeld, zicht op je eigen talenten en valkuilen zoals uitstelgedrag, zijn sterke wapens tegen dit monster. Hij zal niet verdwijnen, maar klein genoeg worden om hem te omzeilen ( of in je rugzak te doen ) op weg naar waar je hoort te zijn..
Lekker doorrammen terwijl het eigenlijk écht tijd is voor pauze..
Nog even die collega of klant te woord staan .. ( of kind 😅) even die mail aftikken.. niet luisteren naar je lichaam ( honger of trek in snoep/chocola/chips.. negeren dat je eigenlijk al een uur naar de wc moet, concentratie zakt weg, sneller geïrriteerd, beetje hoofdpijn, etc)
Het heeft me echt geholpen om met mijn collega een momentje te plannen om even te lunchen, kletsen, liefst buiten op het dakterras.. het hoeft niet lang te zijn, maar daarna zijn we zoveel effectiever! ( en vriendelijker..)
Het vertraagde tempo, het niet-moeten, vaker in de buitenlucht, lekker in de natuur, allemaal dingen waar hooggevoelige kinderen (en volwassen!) bij gedijen. Aan de andere kant kunnen er ook juist prikkels bij komen. In de vakantie is er minder structuur, het wennen aan de campingplek met al die vreemde geluiden, geurtjes en andere onvoorspelbaarheden kan ook een flinke uitdaging zijn.
En dan komt de laatste dag van de vakantie in zicht.. Er moet van alles worden geregeld om weer schoolklaar te zijn en de spanning bouwt langzaam weer op. Het is fijn als de overgang van vakantie naar school wat versoepeld kan worden.
Een paar tips:
#1 voorbereiden
Neem de tijd om samen met je kind een nieuw broodtrommeltje of gymspullen te gaan kopen. Thuis alvast de gymschoenen uitproberen, zodat ze niet vervelend zitten. Een keertje “net doen alsof je moet overblijven” en een keer lunchen uit de broodtrommel.
Leg ’s avonds samen met je kind de spulletjes en kleren vast klaar, zo heb je de volgende ochtend meer tijd om op een ontspannen manier naar school te gaan.
#2 de dag afbouwen
Er komen veel nieuwe prikkels binnen en dan is het belangrijk dat je de dag rustig afbouwt met een herkenbare structuur. Filmpje kijken, eten, in bad, spelletje (ondertussen kletsen over de dag), voorlezen, naar bed bijvoorbeeld. Even geen drukke dingen voor het slapen gaan. Een leuk boek om de dag gezellig en fijn mee af te sluiten is Relaxklets!
#3 afspreken
Het is helemaal niet gek als je zoon of dochter even helemaal geen zin heeft om af te spreken. Dat komt vanzelf als school weer een tijdje is begonnen. Sommige kinderen willen juist elke dag afspreken om al de gemiste tijd in te halen of.. omdat ze geen “nee dank je, ik heb vandaag niet zo’n zin” durven te zeggen. Geef dan voor jouw kind de grens aan. Je mag deze week op dinsdag en donderdag afspreken bijvoorbeeld. Dan is het van te voren duidelijk.
#4 tijd voor jezelf
Neem lekker wat tijd voor jezelf! Zoek tussendoor (zonder schuldgevoel) de ontspanning op. Die eerste weken kunnen weer hectisch zijn met alle sportclubs, hobbygroepjes, tandartsafspraken, enz die weer op de planning staan. Hooggevoelige kinderen voelen als geen ander spanning aan. Dus .. je helpt je kind door zelf relaxed te zijn.
Succes met de eerste loodjes!!
Wat ik hoopte en wat me logisch leek, bleek waar.
Hoe krijgt de training het meeste effect, op welke manier hebben de kinderen er het meest profijt van? Blijft het niet hangen op school? Deze gedachten speelden door mijn hoofd.
Door de verbinding te zoeken tussen school en thuis! Natuurlijk..
Door ouders te informeren over faalangst, het gesprek aan te gaan en de gelegenheid bieden om ervaringen uit te wisselen met andere ouders. Sámen met hun zoon of dochter de oefeningen voor ontspanning en ademhaling uitproberen, praten over helpende en belemmerende gedachten, leren hoe gedachten van invloed zijn op je gevoel en gedrag. Op die manier inzicht krijgen in de faalangst van je kind en ervaren welke tools in te zetten zijn.
En het mooie cadeautje? Het is vaak heel herkenbaar en snijdt het mes van twee kanten.
